ფოტოთი ნათქვამი ამბავი (ჩანახატი)

ისევ მარტო ვართ მე და ოცნება ჩემი…

 

იმ დღეს გარეთ გამოვედი… ოცნაბეც თან გავიყოლე…  დავჯექი და ფიქრებმა გამიტაცეს…

დავინახე მარტოსული ისიც ჩემნაირი , ოცნებით გატაცებული და გზააბნეული…

სურვილიც ერთნაირი… მოდი წავიდეთ სადმე

სადაც მზეა და თბილი ფერები, სადაც სიმშვიდეა და მდუმარე მთები…

იქ სადაც ყველაფერი მხლოდ ღიმილის ფერია…. სადაც ფოთლებიც კი მუდამ ოქროსფერია…

ერთად ვუყუროდ ცაზე მოფენილ ფერებს და თან დავითვალოთ რამდენი ფერია…

რალამაზია ფერები ცაზე, აფეთქებული და გაფანტული… თითქოს და ვიღაცის დახატული…

მეც მინდა ფრენა, როგორ მფრინველი ცაზე… მშვიდათ და ნელა… შევძლებ ნეტავ?

ვიფრენდით ცაზე, მერე კამკამა ზღავზე, გადავუფრენდით მთებსაც და მინდორ – ველებსაც…

ეჰჰ… დაღამდა უკვე… მზემ დაიძინა, მთვარემ გაიღვიძა..

დამთავრდა კიდევ ერთი ოცნება ჩემი და დავრჩი ისევ, იმედით ხელში…

ხვალ გათენდება და ისევ მარტო ვიქნებით, მე და ოცნება ჩემი…

პ.ს ფოტოების გასადიდებლათ, თავად ფოტოებს დააჭირეთ… ან ჩემს გალერეაში ნახეთ ყველა მათგანი, უფრო დიდი ზომის:) იმედი მაქვს რომ ნორმალური გამოვიდა :) სადღაც რითმია, სადღაც არ გამომივიდა.. თითქოს მოკლეა, მაგრამ გრძელიც არმინდოდა… :)

Prev იმედი VS რუსთავი2 (მიმოხილვა) - (გამოკითხვა)
Next ინტერვიუ სიყვარულთან

6 Comments

  1. მმმ სევდიანია :|:| ოცნებებიც ხომ სრულდება ხოლმეე :)))

  2. რა კარგია. მომეწონა და რაღაცნაირად დამამშვიდა, თან მელანქოლიურიც არის…

  3. ოცნება მიტომაა, კარგი რომ ოცნებააი , თორე აბა მართლა ბროლის კიშკში ვინ იცხოვრებდა !!
    ო. იოსელიანი

Leave a comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.